Yaşantımızdaki Vazgeçilmezler

sevgili ASORTİK KREP im sobelemiş beni. Ona şimdiden teşekkür ederim.

Benim pek marka tutkum yoktur, yani illa şu markayı alayım şunu kullanayım gibi, parfüm de bile belli bir markayı kullanmam. Baharatlı kokular hariç, çiçek kokan her tür markayı kullanabilirim. Keseme ve zevkime uyan ürünleri alırım mesela. Olmazsa olmaz değil ama, memnun kaldığım ürünler var tabii.

Çamaşırda omo kullanırım, bulaşıkta kalgonit. Daha güvenilir geliyo bana nedense.. Yüz bakımında da Rock kremleri vazgeçilmezim, yıllardır aynı markayı kullanıyorum, kaliteli ürün olduğunu şurdan anladım, sağ gözümün üstünde temre gibi bişii vardı, ben onu her tür kremlerle veya merhemle iyileştirmeye çalışıyodum, geçer gibi oluyor sonra yine oluşuyordu, sonra sözettiğim ürünleri kullanmaya başladım, göz kremi ne temre bıraktı ne de kalıntısı, yok oldu gitti, o gündür bu gündür kullanıyorum rock ürünlerini..
El ve ayak bakımı için kullandığım belli bir marka yok, ne denk gelirse..

Mutfakta her an elimin altında yedi yılı aşkındır kullandığım Braun marka robotum vazgeçilmezim bozulsa da yine aynı ürünü alacağım kesin. Yıllardır hiç çaydanlıkta çay yapmıyorum, Beko çay makinesi, memnunum kendisinden.. bir de Tefal düdüklüm, çok kullanırım, bilhassa haşlanacak sebzelerin vitamininin yok olmaması için buharda hallediyorum, memnunum..

Beyaz eşyada BOCH.. bilhassa çamaşır ve bulaşık makinesinde, iyi bir ürün.

Değiştirme veya kaza nedeniyle yenilenen üç kez TOYOTO marka araba sahibi oldum. ilk araba kullanmayı Tempra ile öğrendim, sonra onu sattık toyoto carollo aldık, eşim onu bana verdi, pek memnundum, sırası gelmişken yaptığım kazaları da anlatayım, beş yıl önce bir sabah annemle şehre inerken annem bana gece gördüğü rüyayı anlattığı sırada dalgınlıkla kırmızı ışıkta geçmişim, bir arabayla çarpıştık... tam bir şok... annemde ufak tefek ezilmeler vardı ben de bişii yok.. verilmiş sadakamız varmış.. polisler, ifadeler, hastane kontrolleri.. arabanın önü haşat, yani kullanılamaz. Eşime haber verdik, kaskoluydu Allahtan, aynı günün akşamı yepyeni bir arabayla geldi Filozof, sanki bir mükafat..aynı marka, sadece rengi değişik. Bu kadarla kaldı sanmayın; önümüzdeki haziranın dördünde üç yıl dolacak, daha büyük bir kaza atlattım. Kız kardeşimle aynı okuldayız , o ben ve müdürümüz yazın staj yapacak öğrencilerin dosyalarını götürmek amaçlı yola koyulduk, kardeşim yanımda, müdür arka koltukta oturuyor. bir iki işyerine uğradık başka bir beldede bulunan işyeri için çıktık yola tekrar, bir taraftan da sohbet ediyoruz, ben geveze biri değilimdir ama konuşulanlara fazlaca takılıyorum herhalde, hızımız seksen veya doksan, ben mıcıra kaptırdım arabayı, frene basılmamalıymış, ben bastım oysa, direksiyon hakimiyetini kaybettim, karşı şeritte buldum kendimi, oradan da takla atarak kuru bir dereye uçtuk ve araba ters haldeydi. İnanın arkadaşlar karşı şerite geçtiğimizi biliyorum ama diğerlerini hatırlamıyorum tam bir ŞOK. Ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum, herhalde fazla değildir, kendime geldiğimde cenin vaziyetinde yatıyordum hiç bişii düşünmüyordum sonra aklıma diğerleri geldi, kardeşime arkam dönükona seslendim, cevap verdi, aklıma müdürümüz geldi ona seslendik cevap yok, o anı unutamam bişii oldu eyvah dedim oysa kırılan camdan dışarı çıkmış kendi çabalarıyla, arabanın alev alacağını düşünmüş, zira başına böyle bir kaza olayı gelmiş ve araba alev almış.. Etraftan yetişenler oldu, kardeşimle beni yamulan kapılardan çıkarmaya uğraştılar ve çıkardılar da. Bizde bişii yoktu, benim parmakların cak kırıklarından kesilmişti, kanıyordu, kardeşimin dizi şişmiş, alnında da bir şişlik vardı, kötü durumda olan müdürümüzdü. Nefes almakta zorlanıyor ve rengi sapsarıydı. Sonradan konuştukça komik taraflarını da buluyor insan, ben şimdi bayılacağım diyor, kardeşim de lütfen .... Bey bayılmayın diye ona yalvarıyordu o da benim elimde değil ki bir iki dk sonra bayılacağım diyordu. Yine de böyle bir kazayı hafif sıyrıklarla atlattık biz ama ... Bey bir hafta hastanede yattı, kaburgalarında kırıklar vardı, benim parmaklarıma dikişler atıldı.. Bilenler bilir, E24 karayolu, işlek bir yol, yaz sezonu, kalabalık her yer, vızır vızır araba geçiyor, çok şükür ki biz bir araçla karşılaşmadık karşı şerite geçtiğimizde,
sonuç daha vahim olabilirdi. kardeşim kaza anında beni kendisine doğru çekmiş, yoksa boynum kırılabilirmiş.. Araba yine hurda haline geldi, yine kaskoluydu. Bizi bir gece hastanede tuttular, hissettiğim şey utanç ve birşey olsaydı naapardım diye vicdan azabı.. Yenilere kadar her gece uykuya geçerken bu olayı hatırladım, yeni yeni unuttum diyebilirim.

hastaneden çıktıktan sonra bütün aile gelmişti, kardeşimdeydik, Filozof geldi oraya beni balkona çıkardı, uzaktan kumanda ile bir arabanın kapısını açtı, karanlıkta ışıklar yandı söndü, bembeyaz Toyoto Avensıs almış bana.. Oysa artık ben hak etmiyordum, hem kaza yapıyor ve kullanılamayacak bir halde oluyordu arabalar. O kadar mutlu olmuştum ki anlatamam. Toyotolarla tanışmam da işte böyle olmuştu.. Allah hiç kimseye ve bana da bir daha göstermesin kaza maza...

İlahi Asortik, beni nerelere götürdün, hem acı hem tatlı anılarla karşılaştırdın, sen çok yaşa emi!!

Ben de Derin İz ve Nilly i sobeliyorum..