kadın isterse

eşim 10 gün önce yurt içi yolculuğa çıktı. doğudan başlayarak birkaç il dolaşıp gelecekti. o seyehate çıkarken ben de yakın akrabamızın kızının nikahındaydım. bir gece annemde kalarak ve de nikah töreninden sonra eve geldim. o gün ev pek bi boş geldi, kendimi havada asılı yapayalnız hissettim. ertesi günde öyle, diğer günler de... zaman geçtikçe sık sık ansam da yalnızlık kayboldu, alışmaya başladım . bu arada o yokken ev badana olacaktı ve de dip bucak temizlik. hepsi oldu işler bitti. üç gündür temiz temiz oturuyorum. yalnızlık hissi yerini özleme bıraktı. şu anda yolda geliyor ve ben onu sabırsızlıkla bekliyorum. bir ay kadar önce mobilyaları değiştireceğimden bahsetmiştim ona, kabul etmedi yeniymiş, daha üzerinde kaç kişi oturmuşmuş gibi şeyler söyledi. halbuki alınalı 15 yılı geçiyor sadece 7 yıl önce yüzlerini değiştirdim. tamam eşyayı temiz kullanıyoruz eskimedi ama ben sıkıldım artık değiştirmek lazım, aklıma koydum bir kere...onun yokluğunda nikahtan dönerken yol üstünde yeni açılan bir mobilya mağazasına uğrayıp, bir tane de beğenip bağlantı sağladım. geçtiğimiz cuma günü gelecek yeniler, bu arada eskileri göndermek gerek. onları da şöförümüz vasıtasıyla tarladaki bekçi evine gönderdim. şöför eşyaları taşırken olacak ya eşim onu aramış, hasta olan köpekle ilgili ilaç götürmesini söylemiş. şöför tamam şimdi çıkıyorum oraya hocam koltukları gönderdi demiş. hemen zıırrrrrr telefon, bana gülerek hayırlı olsun diyor. alah allah dedim ne çabuk öğrendi daha koltuklar yerine gitmedi. adama güyaa sürpriz yapacaktık, tutmadı. bakalım beğenecek mi... bu günlük yeter. ben şimdi onu bekliyorum sabırsızlıkla......