Pazartesi, Haziran 19, 2006

fıkra gibi

cep telefonları yeni yeni yaygınlaşırken kız kardeşim babama hediye almış, bize gezmeye gelmişlerdi. ailemin oturduğu kasaba ile bizimkisi 120 km gibi. babam cebine yeni yeni alışıyor, yıllar geçti hala çok iyi kavrayamadı ama, bize telefonunu gösterdi gururla. baktı ki telefonun üzerinde bizim şehrin ismi yazıyor, şaşırdı..... anneme, uleeeee ha... bizim burda olduğumuzu nerden biliyo bu telefon. ne çok gülmüştük. sen çok yaşa babacığım....

Hiç yorum yok: