Cumartesi, Ekim 28, 2006

değişik duygularla

arife günü, havanın da güzel olduğu fırsat bilinerek istanbul plakalı konvoy halindeki arabalar bizim oraya; tek tük bizim gibiler de ana baba evine bayrama yola koyulduk. akşam üzeri bizi bekliyorlarmış, ben de son anda dahil olarak mezarlık ziyareti yaptık. biz gelene kadar filozof uyumuş bile, kardeşimin eşi hazırlamış sofrayı, yemekler de zaten hazırmış,f. yi de kaldırarak iftar yaptık. yemekten sonra yine yattı o, sabaha kadar deliksiz uyudu ve dinlendirdi vücudunu..

işi gereği bayramın birinci günü dönmesi gerekiyordu, kahvaltı yaptı hemen çıktı yola. memleket küçük bir ilçe olduğundan eski bayram gelenekleri hala devam ediyor, tanıdık tanımadık çocuk el öpmeğe geliyorlar. hep bozuk para biriktireyim derim unuturum, neyse ki o işi annem yapıyor. ilerleyen saatlerde diğer şehirlerden gelecek kardeşleri beklemeğe başladık ve geldiler de.. ev bi haralan gürelen, dağınıklık, yemek, bulaşık, sürekli toplama seansları evi.. bayramın tadı da böyle oluyor. damatlar tatil amaçlı geliyorlar, gazeteler saçılmış, mutfak tezgahı sürekli bulaşık doluyor kısaca iş çokkkk.
ikinci günü büyüklerin ellerini öpmeğe gittik akşamına da kuzenimin oğlunun nişanını yapmağa izmir kınık a yola koyulduk.
son gün saat üçte evimizde olmam gerekiyordu, misafirlerimiz vardı, geldim ve onları da ağırladık. bayram faslını böylece bitirmiş olduk.
annem 69, babam 78 yaşında, bugün varlarsa yarın yoklar, yaşamlarını öyle güzel kurmuşlar ki, aralarında güzel bir uyum, iş bölümü, sağlıkları da yerinde, bakıma ihtiyaçları yok. Allah tan başka ne isterim ki. nazar ermesin tansiyon yok, şeker yok herşey yiyip içebiliyorlar, daha ne olsun.

çoğunluğu emekli olmuş yakın okul arkadaşlarımızla 20 yıldır süregelen ayda bir toplantılarımız olur. bu ay da ben alacaktım ama araya ramazan girdi biraz gecikti. havalar da soğumadan tarladaki evimizde onlara mangal ziyafeti verecektim, bu cumartesi olarak niyetlendim hepsini telefonla aramaya başladım. bir arkadaşımızın annesi vefat etmiş onu öğrendim, üzüldüm ama uzun süre katılamayacağını ve de yapmamızı önerdi, içime sinmese de yapılacaktı, hazırlıkları da tamamlamıştık. bugün işyerimdeyken telefon çaldı kardeşim arıyordu, B.....in annesi dün gece ölmüş dedi. kendisini tanıyor çok da seviyordum. nasıl şok oldu bende. B.... anne babasıyla bayram tatilinde kartalkaya dalardı, onları tatil bitiminde ankara ya evlerine bırakmış, kendisi de annesini öldüğü gecenin sabahı okula yetişmişti 9 saat yolculukla. bu nasıl bir dünya bir gün bile geçmeden yine ankara ya dönmüş, telefonla aradım çok kötüydü.. kısaca aylık toplantımız yapılamayacaktı. tekrar arkadaşlara döndüm telefonla durumu anlattım duymayanlar da çok şaşırdılar. o kadar yaşama bağlı birisiydi ki insan ona ölümü konduramıyor. bir gün arayla ölmüşlerdi ama aynı gün yani bugün toprağa verildiler.
işten biraz erken çıkarak E.... deki arkadaşımıza başsağlığına gittik diğerleriyle birlikte. kızı zaten asildi, acısını da öyle yaşıyor, taziyeye gelenleri karşılıyordu..

hayat acısıyla tatlısıyla öylece akıp gidiyor. karışık bir post oldu, sevgiyle kalın..

3 yorum:

nilly dedi ki...

Merhaba, gelip gidip bakiyordum. Yazmadigina gore herhalde gezi yapiyorlar ve donunce bol bol anlatacaksin diye dusunmustum :) Ailenizle birlikte tatli bir yorgunluk yasamissiniz ama eminim degmistir. Bu arada basiniz saolsun. Umarim arkadasiniz en yakin zamanda toparlar.

Age35 dedi ki...

Başınız sağolsun.=(anne ve babanıza da nice sağlıklı ömürler dilerim

yalnızlar kraliçesi dedi ki...

sevgili nilly, bir kez hariç bütün bayramları ailemle geçirdim, onlar sağ olduğu sürece de bu böyle devam edecek.

age ve nilly; iyi dilekleriniz için çokk teşekkürler..