ilkbahar

hava açıyor, kapıyor... bir yağmur bir güneş... ilk bahar geliyorrrr

giden

bir bitene çözüm yok, bir de yitip gidene...

sevgi üzerine

seni düşünmek güzel şey
ümitli şey
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey
fakat artık yetmiyor bana
ben artık şarkı dinlemek değil
şarkı söylemek istiyorum

şair nazım hapis yıllarında eşi için yazmış bu şiiri.

aşk herzaman bir ayrılık şarkısını içinde barındırır. işte o zaman gerçek aşktan sözedilebilir. sevgi öyle kolay kolay bulunmaz. yoktan varolmaz, tektir. sevgi güzelliktir, anlamaktır, anlaşılmaktır... sevgi herşey demek değildir ama başlangıcıdır. dostluğun insanca yaşamanın başlangıcıdır. kış ortasında açan ortancalar gibi "iyi ki yaşıyorum" demenin sevincidir.

sevgi ışık, deniz, okyanus, orman.... bazen de çakıltaşı, ısırganotudur. sevgi, kimi zaman zor bir bilmece, kimi zaman en önemlinizdir.

sevgi emek ister, yürek ister, zaman ister, kararlılık, direnme gücü ister.

sevgi, sevenlerin sevgiyi çoğaltmak için uğraşanların olsun... bütün dilekleri gönüllerince olsun. birliktelikler, onları ölüm ayırana dek sürsün. sevgiyle kalın... sevdiklerinize emek verin....

sıradan birgün

bugün oldukça geç kalktım. dünün yorgunluğu, gece geç yatmamdı bunun nedeni. zaten okul olmayınca hep geç yatar geç kalkarım. akşam üzeri 5 de spora gittim oflaya puflaya yaptım hareketleri. formumda değildim yani. herhalde düzensiz uykunun bunda payı vardı.

sonra alışveriş için markete gidildi. şu an yakıt bekliyorum. sonra da kardeşime oturmaya gideceğim. oraya diğer kardeş ve yeğen gelecek onlarla görüşeceğim.

yarın sınav var. sorumluluk sınavlarını haftasonuna da yaymışlar. bu gece onedenle daha zamanlı yatarım. sıradan birgün işte...

gideceğim heryeri güzelleştirebilirmiyim!

son an

hayat son ana kadar sürprizlerle doluymuş.

son ana kadar...

doğumgünüm

bugün benim doğum günüm. iyi ki doğdum.

ama herkes unuttu. sadece eşim hatırladı.

başlık yok

yüreğim çok büyük, oraya çok şey sığıyor.

ilişkiler

insanlardan ciddi anlamda argo ifadeyle kazık yemedim. o nedenle de hayal kırıklığı yaşamadım.

kime nekadar yaklaşabileceğimi bilebilmek ve o mesafeyi kendimin belirlemesi bunda etken. ailenin verdiği eğitim de çok önemli tabii ki! babam bizi çok korumacı yetiştirdi. o nedenle samimiyet ölçüsünü hep ben belirledim bu yüzden ilişkilerimde yanılmadım diyebilirim.

insanların dibe vurduğu zamanlar vardır değil mi. bu dibe vurmanın ölçüsü nedir. ben dibe mi vurdum. yoksa ... henüz değil mi? bu nezaman olur.. bekleyelim görelim bakalım.

sıkıntılar paylaşıldıkça azalıyor. benim çeşitli olayları ve koruları paylayabileceğim dostlarım ve yakınlarım var.

konuşmak istediğimde etrafımda birilerini bulabilmek ne güzel.

hayat bazen nekadar zor, anlamsız, dar... bugün de öyle birgün. umarım atlatırım. birileri kendini aklamaya çalışırken, birilerini de karalaması, haksız ithamlarda bulunması çok üzücü.. bir de bu sevdiğin kişiler tafından sevdiğin yakınlarına yapılıyorsa o daha da acı verici..

HEPİMİZ ATLATMAK ZORUNDAYIZ

gelecek

hayal kurmayan kişilerin gelecekleri olmazmış. ben pek hayal kurmasını sevmem.

yoksa benim geleceğim yok mu?

ev çiçek açtı

hiç hesapta yokken alışveriş yapmanın zevki de bir başka güzel. bugün basit bir nedenle okula çağrıldık, yeğen dersanede, zaman geçirmeye çalışıyoruz kardeşimle, çünkü onu alacağız. birkaç mağazaya uğradık, hiç havamda değilim. hani bazen insanın gözüne milyarlar gözükmez bazen de bir milyonun hesabını yaparsın, öyle bir durumdayım. ucuzluk var birkaç birşey beğendim epey ucuzlamış ama almak canım istemedi. yeğeni aldık dersaneden yolda gelirken yeni açılan her türlü eveşyasının satıldığı büyük bir mağazaya uğradık. ufak büyük birşeyler aldık. heee dedim kendi kendime, ancak açıldım ben. en güzeli çiçeklerdi. baharı beklerken işe çiçeklerle başlamalı...epeyce saksı çiçek aldım. eve geldiğimde en büyük zevkim onları pencerelere yerleştirmek oldu, hepsi de rengarenk. ev çiçek açtı. onları izlemek en büyük zevk olsa gerek benim için. gözucuyla bile olsa açan çiçek bana çok huzur veriyor.

ben de çok ara verdim yahu. bazen neden yazmak istemeyiz ki. belki de psikolojiktir.kirpi gibi içimize kapanıp öylece kalakalırız. nasıl olunmasın ki....

tatil dönüşü mutlu mesutken birşekilde hooop bir duyum. gel çık işin içinden. aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık. nasıl çıkarım bu işin içinden. hem kendimi nasıl rahatlatabilirim, hem de hiç kimseye zarar vermeyebilirim. epeyce kafa yordum yaaa