Çarşamba, Nisan 12, 2006

ANIL a

hani bazı kokular vardır insanı geçmişlere götüren, hani bazı havalar vardır, buruk bir gülümsemeyle hatırlanan. bazı yemekler vardır, birdaha hiç yiyemezsiniz. üniversite yıllarında yurt yemekhanesinde imambayıldının içinden çıkan hamamböceği örneğin. artık sizin yemek kültürünüzde öyle yiyecek yoktur, silmişsinizdir aklınızdan.

lise ye başlayacağım yıl ilçemizde lise yoktu. bize çok da yakın olan ilde liseye başlamıştım. hafta içi amcamda kalıyor hafta sonu eve gidiyordum. yine bir hafta sonu okuldan eve geldiğimde, kasabaya gitme hazırlıkları yaparken birşeyler atıştırmak için mutfağa gittim. mevsim bahar. yengem kabak dolması yapmış ve buzdolabının üzerine saklamış. öyle üzülmüştüm ki, ilk gençlik yıllarımın verdiği duygularla. hiç evimde kabak dolması yapmam.

gene mevsimlerden bahar aylardan nisan. tam da bu vakitler. ilk bebeğimizi bekliyoruz, eşim marifetli illa evi badana yapacak. evimiz sobalı olduğundan sobayı çıkardı, badanayı yaptı ben pek yardımcı olamadım çünkü son zamanlarıydı hamileliğimin. nisan yağmurlarında hep hatırlarım çok üşümüştük. o yıllarda şimdiki gibi ısıtma araçları çok yok. tek tüpün üzerinde çaydanlıkta su kaynatıp ısınmaya çalışmıştık buharla.

o yıllardan bu yana kaç nisanlar geçti, nice yağmurlar yağdı. olmayan sadece mayısın altısında doğan ama doğum gecikmesinden ölen oğlumuzdu....

3 yorum:

kedi dedi ki...

Aynen bendeee.
bi havaaa,bi kokuuu,bi yemeeek,bi görüntüü,bi seees hemencik beni alır götürür bi yerlere.
Yada "aa ben bu anı daha önce yaşamıştım derim,şimdi bu şunu söyleyecek,şimdi bi araba geçcek "derim ve olur kafayı yerim.

Yaa Anılada üzüldüm şimdi ama başka ne dicemi bilemiyorum.

Sadece:canımsın:)))

yalnızlar kraliçesi dedi ki...

sen de can sın biyo...

gençlik biterken dedi ki...

Ama annemde vardı hafta sonu. ondan mı yemedin. Yemeğin suçu ne bunu yapan sevgili yenge utansın acaba farkında mı ki. hiç sanmıyorum. Hep düşünürüm, acaba farkında olmadan kaç kişinin gönlünde sızılar bırakmışımdır diye. Umarım hiç olmamıştır.Anıla gelince söylenecek tek söz kader.Bazen kaderle inatlaşsak da başaramıyoruz. Son söz yüce Tanrı nın